L'iscla del tresaur
L'Iscla del Tresaur
« Mon còr fasiá tifa-tafa quand tornèrem partir per aquela aventura dangierosa, totes dos dins la nuèit freja. La luna plena començava de créisser e rogejava a la cima nauta de la tuba, e aquò nos faguèt afanar que nos pensèrem que s'i veiriá coma en plen jorn per tornar e que poiriam èsser vistes per d'espias. Passèrem lis, sens bruch e a la lèsta a l'abric dels tèrmes, lo long de las randuras, mas vegèrem nimai ausiguè- rem pas degun qu'ajustèsse a nòstra paur fins qu'aguèrem a nòstre grand solaç tampat la pòrta de l'Amiral Benbow.
Tirèri sulcòp lo barrolh, e demorèrem un moment dins l'escuresina per tornar prene alen, sols amb lo cadavre del capitani. Puèi ma maire prenguèt una candèla dins la beguda e nos tenguent per la man dintrèrem dins la sala. Jasiá coma l'aviam daissat, vira d'esquina, los uèlhs dobèrts e un braç estirat. »
Quand Jim Hawkins dobrís lo còfre de Billy Bones, sospeita pas que partira qualques jorns mai tard luènh dels sieus e de l'albèrga familiala, a bord de l'Hispaniola, cap a l'Iscla del Tresaur. Mas las causas se debanaràn pas coma cal pel joen aven- turièr qui deurà especialament afrontar Long John Silver, un cosinièr sanguinari, e sos compaires.
L'Iscla del Tresaur, lo roman lo mai conegut de Robert Louis Stevenson, influencièt l'imaginari de força legeires.