Lo remembre dins lo jardin
«S'es totjorn pensat que faliá escriure un roman per estre un escrivan vertadier. L'òrdre dei causas e de la literatura nos dison qu'es una urgéncia estent que lo roman se carga dau mond, retrai una mena de realitat, se farga mirau ; se ditz que pòt benlèu cambiar la representacion que n'avèm. Fiat lux in tenebris... (M'agrada tant lo desòrdre...)
Ma primiera oferta d'enfant foguèt una estatua pichòta d'Atlàs que i pesava evidentament una esfera sus leis espatlas. Ai sabut quauquei temps après qu'èra la tèrra e que l'òme d'agenolhons èra Atlàs, un Titan, fraire de Prometèu, quasi un dieu, e que foguèt arroquit per aquela Medusa... Servissiá per i pausar de libres, per leis arrengueirar correctament e que tombèsson pas dins lo desòrdre. Ma primiera oferta foguèt un roman...»